Ik heb een speeltje met een piep er in. Geen gewone piep maar een hele harde. Als ik daarmee bezig ben, zing ik graag zelf ook een deuntje mee en dat is soms niet om aan te horen. Oordeel zelf maar:
Mijn escapades in de hal worden steeds extremer. Tijdens het kluiven aan de deurmat heb ik graag iets van de bazen dicht bij me en daarom pak ik steevast hun handschoenen die boven op de radiator liggen. Ik doe er verder niets mee hoor, het geeft me gewoon een goed gevoel.
Sinds kort kan ik zelf op de bank springen. Dat mag natuurlijk niet, maar het is een teken dat ik groei. En omdat ik zo gegroeid ben, kan ik nu ook op straat de boel in de gaten houden als ik buiten wat hoor.
Vanmiddag werd ik door de bazin uitgelaten in het bos bij Buitenplaats Beeckestijn en op een gegeven moment kwam daar ons een vrouw tegemoet met twee windhonden. Ondanks dat ze heel groot waren, wilde ik er wel mee spelen maar ze liepen door en ik werd door de bazin geroepen. Ik kreeg mijn beloning omdat ik zo goed geluisterd had maar op dat zelfde moment bedacht ik me weer en ging achter die honden aan. Een van die honden liet zijn bal vallen en die heb ik toen gepikt! Vlug rende ik terug naar de bazin met die hond in mijn kielzog want die wilde natuurlijk zijn bal terug. Helaas greep de bazin me en riep: “Los”. Ja, dááág, terwijl die hond er naast staat, zeker? Toen heeft de bazin de bal uit mijn bek getrokken en aan die andere hond terug gegeven. De bazin zei dat ik mazzel had dat die hond de bal niet zelf af durfde te pakken.
En, zo leuk, ineens stond Kaatje naast ons. Kaatje was de verloofde van Django en ik kan het ook prima met haar vinden: echt een Toffe Teef.
Wij waren al richting de auto omdat ik aan mijn wandeltax van 15 minuten zat. Best jammer want ik speel graag met haar. Volgende keer beter 😞
