Sinds vorige week is er afscheid genomen van mijn bench en slaap ik ’s nachts gewoon in mijn mand in de huiskamer. Ook als de bazin weg moet, word ik niet meer achter slot en grendel gezet en dat bevalt mij reuze goed! In de bench liet ik regelmatig van mij horen als ik alleen thuis was maar nu ik vrij kan rondlopen, is dat over.
Op de camping is ook wat veranderd: er liepen koeien in het weiland waar wij van onze plek zicht op hebben. ’s Morgens had ik ze al gezien
maar ’s middags peerde ik hem in een onbewaakt ogenblik en zag ik kans om in het weiland tussen de koeien te komen. Gewoon, een beetje oefenen alsof het schapen zijn: plat op mijn buik en dan weer rennen om de koeien heen. Het schouwspel zorgde voor hilariteit bij de medekampeerders en frustratie bij mijn bazen die er alles aan deden om mij uit het weiland terug te krijgen wat uiteindelijk met een piepspeeltje lukte.
Had ik al verteld dat ik gek op ballen ben?
En in de buurt van sportvelden zoals bij ons, is dat een dingetje. De bazin was mij kwijt en vond mij terug op een veld te midden van sportende scholieren met hún voetbal tussen mijn poten. De sportleraar moest er erg om lachen en de scholieren noemden mij hun sterspeler!
