Afgelopen weekend waren we weer op de camping in Zuid-Limburg en heb ik met de bazen een stukje gewandeld door het Limburgse land. We liepen over paadjes dwars door de weilanden en we kwamen veel koeien tegen. Deze koeien zijn niet alleen veel groter dan de koetjes die ik ken van de kinderboerderij maar het weiland lag ook nog een stuk hoger dan het wandelpad waardoor die koeien nóg groter leken.
Zondagmorgen had ik een ontmoeting met Bobbie die net als ik dol is op ravotten want hij is ook nog jong: ongeveer 7 maanden ouder dan ik. Bobbie is een Border Collie uit Vijlen die mijn bazen nog als heel klein pupje hebben gekend.
In mijn blog van 3 januari 2019 had ik al gemeld dat mijn balletjes nog niet waren ingedaald. De dierenarts vond toen dat ik op de leeftijd van 6 maanden moest terugkomen voor controle. Dat is vanmiddag gebeurd en helaas is mijn rechter balletje niet verder gekomen dan mijn lies. Verdere indaling zal niet meer gebeuren en de tijd zal leren of ik daar aan geholpen moet worden. Geluk bij een ongeluk is dat het balletje wel al in de lies zit en niet meer in mijn buikholte want dan is een eventuele ingreep minder gecompliceerd.
Overigens ben ik weer gewogen:
En over ballen gesproken. Hier in het park zijn ook sportvelden dus een tennisballetje is gauw gescoord als die over het hek vliegt. Maar het vinden van een softbal is best een beetje bijzonder. Sterker nog, ik vond er zelfs 2! Dat is vast een slechte slagvrouw geweest.
